"Bir kez boş bir alana bakıyordum, büyük kağıt parçalarının ... büyük bir öfkeyle koşuşmaya, birbirlerini izlemeye başladıklarını gördüm, sanki ölmeye karar vermişlerdi. Bir an sakinleştiler, ama sonra birden gene akıl almaz kızgınlığa kapıldılar ve anlamsız bir öfkeyle gene oradan oraya koşuşturmaya başladılar, köşelere sıkışıyorlar sonra yeniden çılgın gibi birbirlerine saldırıyorlardı, sonunda bir köşede kayboluncaya kadar.
Sadece kalın bir gazete ayak uyduramadı onlara, asfaltın üzerinde durakladı, hasetle bir açılıp bir kapandı. Soluğu daralmış hava almaya çalışır gibiydi."
Gustav Meyrink, Golem
